Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/41

Родны край.

---

Ты не пытай мяне, мой дружэ,
Аб той краіне, дзе я ўзрос,
Аб днях пагодных, золкай стужэ,
Аб роснай траўцэ, поўнай слёз:

Пакінь пытаць аб кветках мая,
Што так пярэсцяць на лугох
Дзе шчэбятлівых птушак стая
Пяе и снуе па стагох.
Аздобнасць неба — сонцэ, зоры
Душу сьвятлілі часта мне,
І сэрцэ, поўнае пакоры,
С падзякай к краю свайму мкне.

Пакінь пытаць, ці я збалелы
Свайго радзімага села
Пагляд санлівы і нясмелы
Яшчэ і сёньні помню я.
А хто-ж бы мог нямое поле,
Абшар квяцісты — сенажаць,
Дзе столькі працы, слёз у волю,
Так лёгка, здрадна зневажаць?