Ў лева, ў права, ў права, ў лева — Відмы, (расплетаюцца: кожнае бярэ за вяроўку — між галавой і рукамі — звязанаго свайго таварыша і ў парадку, у якім прышлі, сходзюць з ганку пад звон Чорнаго грашыма). Па наспелые пасевы — Толькі спрытна, толькі жыва, (Чорны сьвішчэ. Паяўляецца і забірае саганок з грашыма той самы чэлавек, што яго і прынёс).
Сам, (усхапіўшыся з мейсца). Што за дзіва, што за сіла Скавытала і сьвістала, Ні то ў яве, ні с спрасоньня… Было цёмна, як у вулі, — А тут відна ў гэтых грудах, (Узіраецца у той бок, скуль бьець большы блеск). Што я бачу?.. Ці-ж быць можэ?.. |
Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/90
Гэта старонка не была вычытаная