Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/101

6.

Jak sibierny wiecier wieje
Dy z dziareŭcaŭ liść stresaje, —
Maje serce z bolu mleje
I ad złości aż pałaje.

Škoda liścia maładoha
I krasy jaho zialonaj,
Što ad hniewu wietranoha
Hinie śmiercieju čyrwonaj.

Ja żywu zialonym dreŭcam
I zialonaju nadziejaj
I ŭmiraju cichaj śmierciu,
Jak z listkoŭ draŭco, haleju.

---

7. U darozie.

Ŭ niebie zory mirhajuć, harać
I zijaje jaskrawaho miesiaca kruh,
Dzie nia-dzie kučki chmarak wisiać
To u kolka sabraŭšyś, to źwiŭšyś ŭ łancuh.
Pamiż les razapiaŭsia tuman,
Niby spuščany z nieba dywan.

Miż šyrokich zialonych paloŭ
Ŭjecca wiertkaja wuzkaja ściežačka-puć,
Praz lasy, kala hor i rawoŭ
Koni zważna pa joj drobnaj rysiej biahuć.
I ŭ spakojnym prastory kruhom
Čucien wodhałas rezwińkich bom.