Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/110

I nima ni zwannia
Siłam tym strymannia,
Jak jany hulajuć,
Jak jany bušujuć…

Chočecca puścicca
Z imi mniej zabycca.
Što ja čuju, baču,
Wiedaju i znaju.
I łamaci lomam
Z wietram, z buraj, z hromam
Ŭsiu biadu lichuju,
Što ŭ żyćciu panuje
S kraju i da kraju!..

|}

---

17. Rwusia ja.

Hałubku.

Rwusia ja ŭ dal, dzie sonce żywie
Z życietworačym świetam swaim,
Dzie pa niebu rekoju pływie
Iskrakidnaja projmia ahniu.

Rwusia ja i tuju siniuju dal,
Što chawaje ŭ tumanie usie:
Nieprytomnuju radaść i żal,
I parywy-żadańnia ludziej.

Rwusia ja z usiej siły-mahi,
Bo zdajecca żyćcio tolki tam.
Dzie nia cisnuć jaho bierahi,
Dzie jaho nie pahanić ništo.