Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/123

Supyniŭsia i zamoŭk.
I woś bačyć: iz dalok
Pakazaŭsia ahaniok,
Jakby wokam hlanuŭ woŭk,
Ci chto kreswam zakresaŭ.
Kniaź Symon bardżej pabieh
I dahnaŭšy prašeptaŭ:
— «Chto wy budziecie takije?
«Ci swaje wy, ci čużyje,
«I kudy lażyć waš puć?»
— «A ty chočeš mo spuhnuć
«Siarod pola, siarod nočy?
«Pakaży nam swaje wočy:
«Ja pabaču, chto ty jość?» —
Atrymaŭ Symon atkaz.
«Ŭ maju sławu, ŭ maju čeść,
«Ci pawieryš ty, ci nie:
«Ja Symon-Kapylski kniaź!
«Woś tatarja maju ziémlu
«Tam pustošać i niščać:
«Hetaj nočaju s pałac
«Pawiali maju siamju
«I skaźnili peŭna ŭżo,
«Ja-ż uciok, dy, jakby cudam,
«Bieh hrazioju, bieh pa hrudach
«Prosta ŭ Słucki hety kraj
«Da wialikich da kniazioŭ»…
— «Kali hetak — może być,
«Nu dyk leź! — my możem skryć
«Chiba ŭ wozie hetym siena».
I pry hetym kniaź Symon,
Woz abhledziŭšy kruhom,
Ŭ siena ŭleź i zadremaŭ.

---