Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/139

Гэта старонка не была вычытаная

∗
∗ ∗

Sonce čyrwonaje, jasnaje, miłaje
Kósy swaje raspuści,
Ŭsio naše żyćcie daŭno apastyłaje
Świetam swaim aświaci.

Dosi niawoli! Daj wolu šyrokuju,
Chutka zhani čorny son,
Daj nam nadzieju i radaść hłybokuju,
Daj nam światło našych dzion!

∗
∗ ∗

J. A. Woł—ič.

S taboj uzialisia my praŭdu światuju
Pasiejać u ciomnyje hurty ludziej,
Nadzieju ahniom aświacić załatuju
I ŭ pieśniach razlić wolnaść nowych idej.

Nad rodnaj krainaj u połazi nočy
Bliščyć sierabrystaja zorka twaja;
Raskryŭšy zaspanyje, chmuryje wočy,
Dušoj nabalełaj malusia jej ja.

Malusia i wieru, što soniejka hlanie,
Padymie ruchawaść, światłom zabliščyć,
I kraj ażywać, prabudżacca użo stanie,
I wola ŭ jom wiečna użo budzie żyć!…