Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/143

I ty, moj daloki, moj miły,
Zabudzieš, moj druże, mianie,
I nawat zirnuć na mahiłu
Nia prydżieš ŭ načnoj cišynie.

Ja budu adzin-adziniutki
Ad hora, ad śloz addychać
Tady, jak wiasiołaj minutkaj
Ty budzieš mnie pieśni piejać.

|}

---

Sercu.

J. A. W.

Biednaje serce, zaśni ŭ čornych marach,
Hodzie tabie iz hrudziej wyrywacca,
Dosić u strašnych krywawych pażarach
Bicca, dryżać i zławacca.

Chaj budzie cicha… Chaj stanie ciomna,
Chaj patuchajuć ahni załatyje!..
Ŭ marach trywożnych spačyń nieprytomna,
Biednaje serce, zaśni! što ty nyješ?..

---

∗
∗     ∗

Ja spaŭ, i zanyŭšaja dumka i dušy ŭsio maŭčała,
Zdawoleny rozum moj byŭ hetym snom;
Ŭ tym časi na świeci ŭżo jasnaje sonce zijała,
Ziamlu aświečała čaroŭnym ahniom.

I anioł-zbawiciel z wysokaho čystaho nieba
Z haračym wuhlom da mianie prylacieŭ,
Prytknuŭ jaho ŭ wusny: «Ustań, spać nia treba,»
Skazaŭ: «użo dnieje, čuj wolny napieŭ!»

---