Гэта старонка не была вычытаная
Ale ŭraz jano stało maim, —
Ja żywu tolki im, tolki im,
I jano majo ščaście.
4. Praleska.
Dała mnie dziaŭčyna kwiatoček:
— Waźmi, użo skora wiesna;
Ubačyš ty ciopły dzianioček,
Hladzi — rascwitaje jana.
Ja ŭziaŭ, i mnie stała tak harna…
Čamu ja adzin? Nima sloŭ
Skazać jej, što zhinuła marna
Nadzieja maja i luboŭ.
5. Son.
I nudna, i ciażka, i serce
Trywohaj balić i dryżyć,
I siły nima ŭ paniawierce
Začynienym mocna mnie żyć.
Woś noč nastaje, ja zasnuŭ,
I baču kraj rodny, daloki.
I ciełam, dušoj addychnuŭ.
I stało mnie lohka tak, lohka!
6. Wiesna.
Zapachła roża pad waknom,
Šaleje soniejko pramienniem.
Duša niaskowanaja snom,
Duša adzieta prajasnienniem.
