Гэта старонка не была вычытаная
Čaho-ż tak wiesieła jana,
Čaho ciapier jana żadaje?…
O, heta ty pryšla, wiesna,
Wiesna, nadzieja maładaja.
7. Radaść.
Było majo ščaście zabytym,
Ja doŭha nudziŭsia pa hetym,
Aż pókul nadzieju schawaŭ.
A dumka čahości żadała,
I ščaście majo, nie prapała, —
Tamu ja i radość paznaŭ.
8. Mary.
Jak skora prajšła ty, wiesna!
Woś ziemlu marozam skawała…
Ciabie pachawała zima,
I piekność twaju pachawała.
Jak harna!… Siadżu la wakna,
Hladżu, jak akowany snom,
I zd’ecca mnie — ŭsiudy wiesna.
I zieleń, i kwietki kruhom.
9. Mowa.
Šmat hadoŭ na čużyni ja żyŭ
I pra kraj swoj radzimy zabyŭ,
I zabyŭsia, jak jon, i dzie jon,
Bo moj dom byŭ pa świecie razsiejan.
I nia čuŭ ni jedzinaho słowa
Ab ziamielce toj rodnaj, dalokaj,
I było mnie za hetym nia lohka,
