Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/52

I ŭ čas tuhi, i niadoli
Smutak razhaniaješ,
Hore żyćcia, serca żurbu
Ty mnie unimaješ.

Tolki-ż lehli pamiż nami
Bierahi krutyje,
Nam pucinki zahruzili
Kamiani lichije…

Zhodna u poli, ŭdoŭż darohi
Kaleinki ŭjucca,
Dy nikoli miż saboju
Jany nie sallucca.

Jakub Kołas.

|}