Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 2.pdf/90

3. Ja daloka…

Ja daloka ciapier ad ciabie,
Ja daloka, daloka — ŭ čużynie;
I tak serce nieščasnaje stynie
Što daloka ciapier ad ciabie!

Ja niawiedamaj sile paddany,
La taho nierazłučny s taboj,
I żywu ju taboju dušoj
Usio niawiedamaj sile paddany.

Niby wietryk paważna šumić
I na wolu s saboj zawablaje…
Wobraz twoj prada mnoj wyrastaje
I hawore, jak wietryk, šumić.

A choć serce pytaje pad čas:
Ci nia kinie toj wietryk šumieci,
Ci zachočeš mianie miłym mieci,
Wiečna serce pytaje padčas, —

Ja starajusia dumać adno,
Ŭsio niawiedamaj sile paddany:
My s taboju na wieki zwienčany…
Ja starajusia dumać adno.

---