|
«— Брынкні, хлопчэ малады
У свае цымбалы!
Ты-ж бо, чуў я ад людзей,
Музыкант удалы.
Песьняй емкай зьвесялі, —
Заплачу двузлотку
Хочаш? Выпій напярод.
Спагані ахвотку!»
— Раз журба с сьмехаццем
Напіліся меду
І пайшлі на кірмаш
Паглядзець народу,
Вось журба й завяла,
Ніуцешна плачэ
Сьмехацце-ж ля яе
Па дарозі скачэ.
— «Гэй, сястрыца, пакінь
Разліваці сьлезы,
Бо цябе-ж засьмяе
Чалавек цьвярозы.
А-ха-ха! хіхі-хі!
Ну, чаго сястрыца
Ні хапіло табе?“
— «Перастань, дурніца!
— «Ні сьмяшы ты людзей,
А давай паскачам!»
А журба ішчэ горш
Закацілась плачам.
«А-ха-ха!» «І-ыгы!“
Па дарозі льюцца;
Йдуць журба с сьмехаццем,
|
