|
У самы жар, у летні час,
Ужо у поудзень, па абедзе,
На заутра у горад, на кірмаш,
Народу цьма ідзець і едзе.
Ну, ехаць добра, хоць пячэ,
Але ж ісьці дык во дзе мука!
А як з паклажаю яшчэ,
Дык то найгоршая дакука.
Хаця каб крышку адпачыць
Ідзеш, ідзеш, ды трэба сесьці,
Бо пуд ці пару валачыць,
То ні пярынку у жмені несьці.
Калі-ж карчма, — ну, тутка стой!
Тут можна выпіць і паесьці,
А за работай мілай той,
З знаемым гутарку завесьці
Зыйшліся гэтак у карчме раз
Наш беларус, цыган, хахол,
І неяк трапіло на час,
Што за адзін прыселі стол.
Адзін узяу сябе мядку,
Другі — гарчыну, той — поупляшкі,
Пакуль сядзелі у халадку,
Зьвялі знаемство, то-ж ні цяжка
Цыган да гораду сьпяшыу, —
Каня ен добра знау усе вады,
Купляу, меняуся — ні грашыу,
Купцом на коні давау рады.
Хахол Маучба ішоу з работ, —
Заробак добры меу, багаты, —
Шукау сябра, каб без клапот
Даехаць з ім да роднай хаты
|
