Старонка:Матчын дар (1918).pdf/114

Хай вас трасца“… «Годзі, пане!
Час пакінуць звычай брыдкі, —
Кажа Кныш. Ці ты маленькі,
Што на нас дарма злорэчыш?
— Нам хады ні запярэчыш
Па гасьцінцу. Можа усенькі!“
— „Нас ні лай — Вароба прэціць —
Бачыш ночка: допуст Боскі;
Хоць ні многа верст да вескі, —
А усяго здалееш стрэціць,
Лепш зрабі ты па хрысьцьянску.
Падвязі, памей к нам ласку,
Змардаваліся мы цяжка —
Чым-ся лаяць па-паганску“.
— „Вох, разумны дзе знайшоўся!
Хочаш езьдзіць на дурніцу?
Маеш дулю, пане Грыцу!
Ні з такім, браток, зыйшоуся!“
Сьвіснуу пужкай па канечку,
Мэрам бічык, а ні пуга.
„Но, Буланы! Но, шаулюга!
Марнаваць ні сьлед нам ночку“.
— „Гэй, суседзе, — Кныш зноў крачэ, —
Дай прысесьці-ж на драбінку!
А у цяжкую гадзінку
Мы заплацім па жабраччу“.
— «Ну, ну, як-жа--маеш збыткі!
Так Баутрук у адказ рагочэ, —
Ходзіць у латах, яшчэ хочэ
Заплаціць; а чым, галыткі?»
Тут Нічыпар рыкнуў басам,
Моуся той мядзьведзь з дубровы,
(Голас надта меу здаровы)
„Падвязі да карчмы, васан!“
— «Што дасьце?» — Баутрук на гэта.
— „Што-ж у нас? Кіі, ружанцы“…