Старонка:Матчын дар (1918).pdf/125

Гэтак думае Мацей: —
«Было-б хлеба для дзяцей»
(Узрос Мацей і жыу без цноты,
Ні было бацьком турботы, —
Дык ні дзіва, што лазаты,
Бэльзэбула сын рагаты,
З гэткай думкай падступіу,
А Мацей яе ухапіў).
Потым стрэмя закапау,
Палажыуся і праспау
Аж да заутра, да поудня…
Пралупіўшы толькі вочы,
Чуе: конь ізноў грукочэ.
Сьвяты Юрья то нясецца.
Мацей у вус сабе сьмяецца.
Многа часу ні чэкау,
Хутка Юры прыскакаў;
Конь над ім гуляе, скачэ.
— «Ну, ты, слухай, небарачэ:
«Аб табе с тваею справай
«Я у абедзе за расправай
«Богу усе, як есьць, сказау;
«Пастарауся, як зьвязаў,
«І як ты жывеш, гаруеш
«І з дзяцьмі сваймі бядуеш;
«Як галаву сваю ламаеш
«І які ты розум маеш!
«Так казау, што ледзь-ні-ледзь
«Сам ні плакау. Адпаведзь
«Бог такую табе даць
«Меу мне міласьць прыказаць:
«Красьці — гэта грэх! Глядзі,
«Ты ніколі ні крадзі!
«Калі-ж будзеш ты што браць
«У людзей, то, каб аддаць,
«Натта рупіцца ні трэба, —