Старонка:Матчын дар (1918).pdf/126

«От і будзеш меці хлеба.
«А то часам і саусім
«Ні аддай нічога нам:
«Я ні ведаю, ні брау…
«Калі-ж будуць набівацца,
«Ты ні бойся адпірацца,
«Шчасьце знойдзем так свае.
«А цяперака мае
«Стрэмя зноу ты мне зьвярні».
— «Стрэмя?! Я яго ні брау!
«Хіба-ж пан мне аддавау?!»
— «А ну, як жа, — можа не?» —
— «Не давалі, панок, мне!
«Мо у дарозе дзе згубілі,
«Мо саусім без стрэмя былі?»…
— «Ні кажы, Мацей, пустога,
«Свайго стрэмя залатога
«Я ніколі ні губіу;
«Я пакінуу, як тут быу,
«Ды ад‘ежджаць ужо зьбірауся“.
А Мацейка ні спужаўся:
— «Ясны пане! мяне маці
«Ні вучыла, каб ілгаці,
«І калі я вам сказау,
«Стрэмя вашаго ні брау, —
«Значыць, так яно і есьць,
«Дайце веры, ваша мосьц.»
Так Мацей выпрысягауся.
Сьвяты Юры паспрэчауся,
Потым бачыць, што дарма
Тут стаяці, што німа
Ужо ніякае надзеі
Вярнуць стрэмя ад Мацея,
Уздыхнуу дый кажэ ціха:
„Ну, ні жычу табе ліха,
«Бог с табою… Спажывай! —