|
— „Брынкні, хлопча малады,
У свае цымбалы!
Ты-ж бо, чуў я ад людзей,
Музыкант удалы.
Песьняй ёмкай зьвесялі, —
Заплачу двузлотку.
Хочаш? Выпі напярод,
Спагані ахвотку!“
— Раз журба з сьмехацьцём
Напіліся мёду
І пайшлі на кірмаш
Паглядзець народу.
Вось журба й завяла,
Няуцешна плача;
Сьмехацьцë-ж ля яе
Па дарозе скача.
— „Гэй, сястрыца, пакінь
Разьліваці сьлёзы,
Бо цябе-ж засьмяе
Чалавек цьвярозы.
А-ха-ха! хі-хі-хі!
Ну, чаго, сястрыца,
Не хапіла табе?“
— „Перастань, дурніца!“
— „Не сьмяшы ты людзей,
А давай паскачам!“
А журба яшчэ горш
Закацілась плачам.
„А-ха-ха!“ „І-ы-ы!“
|
