Старонка:Матчын дар (1929).pdf/17

Гэта старонка не была вычытаная

З журбой, з сьлязьмі
Нясьці туды сваю найбольшую з надзей?

|}

і ў вершы „Поэту“ (№ 46):

Пакінь, пакінь сьпяваць а праўдзе тэй, што ў небе:
Яна чужая нам, таемных праўда сіл.

І ўсё-ж і тут ён застаецца нявытрыманым. Яму ня была чужой некаторая містычнасьць. Ён ня толькі любіў браць для сваіх вершаваных апавяданьняў сюжэты з элемэнтамі рэлігіі і містыкі (вершы №№ 70, 71, 72), ня толькі часта карыстаўся рэлігійнымі вобразамі і запазычанымі з рэлігійнага кола прадстаўленьняў выразамі, але браў і чыста містычныя тэмы (вершы №№ 34, 35, 37). Такім чынам і свой адмоўны погляд на рэлігію А. Гарун ня здолеў правесьці пасьлядоўна, як ня здолеў у галіне грамадзка-політычнай зрабіць вывады з тых зьявішч нацыянальнага ўціску, экономічнай няроўнасьці, беднасьці і жабрацтва, якія часамі вельмі мастацкі ўцелясьняў у сваіх вершах.

А. Барычэўскі.