Гэта старонка не была вычытаная
Гусі і качкі гуртамі зьбіраюцца, —
Хутка на поўдзень саўсім паляцяць;
Хэўра за хэўрай на рэчцы зьмяняецца,
Ўранку крычаць на вадзе, лапацяць.
Так няпрыкметна часамі, дзянёчкамі
Восень зьмяняе аблічча зямлі…
З днямі бяз сонца, халоднымі ночкамі
Цяжкія думкі мне ў сэрца прыйшлі.
Нешта старое усё ўспамінаецца,
Толькі няясна, маўляў, праз туман;
Нейкі няведамы жаль уздыймаецца,
Вабіць і цягне ўспамінак-дурман.
Сэрца баліць пад жаданьняў прымусамі
Што за жаданьні — ніяк не пазнаць.
Можа ляцеці адгэтуль за гусямі?…
Можа заснуць, каб нічога ня знаць?…
|}
