Старонка:Матчын дар (1929).pdf/92

41.

НАЧЛЕГ.

Сьпіць душа, і розум сьпіць
Смачна, бяз трывогі,
Піць і есьці, есьць і піць
Клопат увесь нямногі.

Лёгка так. Ня маеш дум…
Ў прочках дзесь маркота…
Боль прайшоў, уняўся сум, —
Спаць адно ахвота.

Сьпіць душа… і розум сьпіць!
Часам нехта ўзбудзіць, —
Нібы ўстыдзіць, нібы кпіць,
Нібы крышку судзіць:

„Сорам, брат“… А далей слоў
Я праз сон ня чую.
Зьнікне голас, ціха зноў…
Ў ясны дзень — начую.