Старонка:Межы (1929).pdf/127

КАЎКАЗ

Даўно аб краі я гэтым марыў,
Хацеў я бачыць край чар — Каўказ,
Дзе Дэмон колісь з красой-Тамарай
Вялі аб жыцьці чароўны сказ.

Цяпер стаю я на вышы ўзгор‘я
З красой абшараў, нібы абрус,
Адкуль відзён мне ўзор Пяцьгор‘я,
Адкуль відзён мне сівы Эльбрус.

Я повен сілы ў чароўным краі,
Дзе зырка сонца ўдзень пячэ,
А ўночы вецер зурной іграе
Ды месяц полаг празрысты тчэ.

Прастор цудоўны шмат родзіць думак,
Улівае ў сэрца ён сілы шмат.
Між гор бруіцца, журчыць Падкумак —
Ніколі ўпынку яму няма.

З-пад гораў рвуцца упартай плыньню
Руччы-крыніцы жывой вады, —
Калі нап‘ешся — боль сэрца гіне
І гіне змрочнасьць нямой жуды.