|
Ад шумаў гарадзкіх і ад сталёвых звонаў
Шукаю, я часамі забыцьця —
Хачу, хачу зьмяніць я іх на шум зялёны, —
Каб новы водгук пачуцьця,
Маю напоўніўшы істоту і жаданьні,
Бадзёрасьць духу ўскалыхнуў
І разам з сонечным праменістым зіяньнем
Надзею новую шапнуў.
І вось тады ўстаю, ўстаю я пазаранкам,
Іду туды, дзе вуліцы, муры
Канчаюць свой рубеж, а там — лясы, палянкі…
Там шэпчуцца збажынныя дары.
Скрозь змрок, туман, радзеючы ад раньня,
Там чырванеецца усход-краса,
Там чуецца птушынае сьпяваньне,
Блішчыць, як срэбра, там раса.
На рубе сьветаў двух: між горадам, палеткам,
Люблю часамі разважаць
Аб сіле творчасьці, якой бываю сьведкам,
І свой уздым да творчасьці ўзбуджаць.
1923 г.
|
