Гэта старонка была вычытаная
Я СЯДЗЕЎ НАД РЭЧКАЙ… Я сядзеў над рэчкай, думаў сваю думу, Помню, вечарэла. Сонца к небасхілу А над полем, лугам заблішчэлі росы, Я сядзеў і думаў пра свой лёс сірочы, Я з табой сустрэўся. Ты была, як кветка, |
27
Я СЯДЗЕЎ НАД РЭЧКАЙ… Я сядзеў над рэчкай, думаў сваю думу, Помню, вечарэла. Сонца к небасхілу А над полем, лугам заблішчэлі росы, Я сядзеў і думаў пра свой лёс сірочы, Я з табой сустрэўся. Ты была, як кветка, |
27