ЗАЗЬВІНЕЛІ КАСАМІ У ЛУЗЕ…
Зазьвінелі касамі у лузе…
Палілася песьня дзяўчыны
На усе поўна-раскрытыя грудзі.
Зазьвінелі касамі у лузе…
Срэбра рос асыпаецца, гіне…
Заграбае пракосы дзяўчына,
Заграбае дасьціпна і зграбна…
Сонца кос яе пасмы залоціць,
Яны зьзяюць красою ядвабнай.
Заграбае дасьціпна і зграбна,
Расьцілае на сонечнай сьпёцы,
Посьле ставіць, стаміўшыся, граблі.
Награблася, натузала плечы,
Палажыла галоўку на сене,
Засмуцілася моцна аб нечым.
Награблася, натузала плечы,
З сэрца прагнуць яе лятуценьні:
Ой, хутчэй-бы, хутчэй прыйшоў вечар.
Прыйдзе вечар, дзяўчына-красуня,
Ты сустрэнешся ў садзе з каханым,
Не адзін ён пашле пацалунак…
|
