Старонка:Межы (1929).pdf/92

ПЕСЬНЯ МАЛАТОЎ

Гук за гукам, звон за звонам
Раздаюцца там і тут…
Нібы іх хто ў далі гоніць…
Туку-туку, туку-ту!..

Гэтак звоняць… Перазвоны
Адбіваюць малаты,
І прастор ўзбуджаюць сонны
Іскры — зоры пекнаты.

Сонца толькі што устала,
Абудзіць каб к працы люд,
І ня рада, што праспала
На пацеху кавалю.

Сам сабою ён абуджан
Дзеля працы, для жыцьця.
О, каваль! Які ён дужы:
Стукне — іскры паляцяць.

Не адзін ён: іх так многа
За ударам шлюць удар;
Нікне гора і трывога,
Калі стукне грамада.