Гэта старонка не была вычытаная
за гібкі стан,
за весялосць,
за песні радасці і скрухі —
я аддаю табе навек,
на поўнае тваё ўладанне
глыбіні самых стромкіх рэк,
дарог шырокіх скрыжаванні,
кірункі чатырох вятроў,
вышыні гор,
усплёскі мора,
усе напевы ўсіх лясоў
і ўсе над светам зоры,
Ніколі толькі не аддам
за слаўнае тваё жыццё
рэспублікі,
дарованае нам
за смерць братоў,
за смерць сясцёр.
Яна збудована сям‘ёй комун,
рукамі нашымі,
тваімі,
мы палажылі ў яе грунт
і сэрца нашае
і імя.
