Старонка:Мужнасць (1938).pdf/107

Гэта старонка не была вычытаная

АД ШЧЫРАГА СЭРЦА

Ты спіш…
За акном асыпаюцца зоры,
ідуць безупынна вятры,
у садах
калышуцца дрэвы,
ажыны гавораць,
у ставах шуміць
веснавая вада.

Пакой твой
напоўнілі
цёмныя цені,
святло,
цішыня
і легенды вясны.
Ты спіш…
Да цябе праз высокія сцены
прыходзяць спакойныя
добрыя сны.

Прачнуўшыся заўтра,
ты іх прыгадаеш,
работа заспорыцца