Гэта старонка не была вычытаная
ў спрытных руках,
і моўчкі на вуснах тваіх,
маладая,
усмешка вясёлая
будзе блукаць.
І ты не падумаеш
можа ніколі,
што гэта каханне маё
берагло
і сон твой спакойны,
і рук тваіх холад,
і вуснаў тваіх,
палахлівых,
цяпло.
Ты лёгкую шапачку
моўчкі адзенеш,
вясёлая выйдзеш
з другімі гуляць.
Авацыяй вас
мая крыўда не стрэне,
і зайздрасць услед вам
не будзе крычаць.
Я вас прывітаю,
як друг і таварыш,
аднолькава роўна
ўсміхнуся усім,
