Гэта старонка не была вычытаная
Мы хвіліны не спачылі,
Усё чысценька пажалі,
Усё ў копы панасілі…
Толькі крыўды, толькі жалю,
Толькі струджанае сілы
У снапы не павязалі…
Хай узнімецца пад зоры,
Хай дажджамі праліецца,
Забушуе чорным морам
І паводкай разліецца, —
Можа змые наша гора,
Можа панства захлынецца!
2. палюбоўная
Высока зоры ружавеюць,
Лятуць буслы пад шляхам млечным,
З лагчыны цёплы вецер вее,
Над пожняй ціхі летні вечар…
Ілуць ад панскай нівы жнеі,
Баляць іх стомленыя плечы.
Гэй сустрэнь, любы,
Прыгарні, любы,
Мяне маладую,
Бо ніхто-ж мяне,
Адзінокае,
Не шкадуе.
