Старонка:Мужнасць (1938).pdf/21

ЛЕТНІ ДЗЕНЬ

За драўлянымі млынамі,
Дзе канчаюцца масты,
Шырачэзнымі лістамі
Ахінуліся кусты.

Ад крутых віроў глыбокіх
На пясчаны перакат,
Прамяністая ад спёкі,
Выгінаецца рака.

Перад поплавам на градах —
Мак высокі і густы,
Там камандуе парадам
Сам сланечнік залаты.

А за рэчкаю,
На правых,
На высокіх берагах,
Знепакоіліся травы
У някошаных лугах.

Луг заліўся галасамі,
Да яго ва ўсе канцы
Вышлі роўнымі радамі
Загарэлыя касцы.