ПАЛЁТ
Гарачы дзень. Ад лютай спёкі Згубіўшы прыкры сорам свой, У рэчку чыстую глыбока Упала сонца з галавой.
А там, Высока па-над намі, У сінь, Халодную? як лёд, Не страпянуўшыся крыламі, Плыве празрысты самалёт.
Пад залатой планетай зоркі, Што яркім знакам на крыле, Ідуць чародамі узгоркі І табунамі цёмны лес,
Пілот, імклівы і адважны, Яшчэ вышэй бярэ разгон І вось — Нікому недасяжны — Ідзе за сіні гарызонт.
