Гэта старонка не была вычытаная
Іх мерныя крокі,
Іх погляд крыштальны
Варожая сочыць рука.
А вочы стаміліся,
Ногі прысталі
І вісне цяжар на штыках.
Устань-жа, высокае
Сонца, над імі
выйдзі дазоры мяняць,
Хай першым на змену
Прасторы радзімы
Другія ідуць вартаваць.
І яснае сонца
У ясных вышынях
Над краем ізноў устае…
Спакойна на працу
Выходзіць краіна, —
Надзейная варта яе.
І гэтак штоночы,
Да першай зарніцы,
Калі непагоды гудуць,
Адна за другой
Да заходняй граніцы
Трывожныя думкі лятуць.
1936 г.
|}
