Гэта старонка не была вычытаная
Да баявой прыгоды звычны,
Без меркаванняў і разваг,
Шынель скідае пагранічнік,
Бяжыць з вінтоўкай па слядах.
Абліўся твар гарачым потам,
А цела ўсё
Калоціць дрож…
Цяжэюць ногі…
Скінуў боты
І вось —
Імчыцца басанож…
Калючы снег у ногі коле…
Дармо!..
Настаў апошні час:
Ужо відаць за лесам поле,
А там —
дарога і калгас.
Ужо калгаснікі і дзеці
Бягуць гуртом наперарэз,
Але і вораг іх прыкмеціў
І — зноў, як воўк, пабег у лес.
Бяжы!
Не ўдасца план злачынны:
Сабраўшы сілы,
Вартавы
Прабег яшчэ адну хвіліну,
І вораг здаўся,
ледзь жывы…
