Гэта старонка не была вычытаная
Дзе-ж тут занізі
вашай
І рамантыкі кволай,
дзе-ж тут ваш,
маладая,
шалёны алюр?!
Мы на нервах сваіх
перавешалі сволач,
у каторай забралі
і нетры й зямлю.
І здабыткі свае
баранілі не крыкам:
калі куль не было
і клінок быў тупы —
пад варожымі кулямі
клаліся крыжам,
а ніхто не хацеў
і не мог адступіць.
Прыгадалася мне
Астраханская стэп…
З тых сыпучых пяскоў,
праз бураны калючыя,
толькі наша упартасць,
падняўшы пратэст,
мужна вынесла
сцяг баявой рэволюцыі.
От які абыдзённы
і шэры
быў лёс,
