Гэта старонка не была вычытаная
Я цябе прымаю,
быццам песню,
што праходзіць праз маё жыццё:
бурную,
як ранняе прадвесне,
ясную,
як поначы касцёр.
Несціханая твая гамонка,
апавітая жывым цяплом,
адклікаецца у рытмах звонкіх,
у радках маіх ласкавых слоў,
І тваю шумлівую вясёласць,
поўную напружанага жыцьця,
я прабую выспеваць уголас,
вынесці у песнях на прасцяг.
Каб твае пачуцці і настроі,
чым заўсёды маладосць жыве,
супраць нашых ворагаў,
як зброю,
загартоўвалі мой грозны верш.
Толькі, пэўна, з гэтае прычыны
заручыў нас тэнісовы старт…
Дзеўчына совецкае краіны,
ты мая найлепшая сястра!
