Старонка:Мужнасць (1938).pdf/94

Гэта старонка не была вычытаная

Можа й цяпер за крутою гарою
ворагі долю чыю сцерагуць?

Можа ізноўку рыхтуюць забойства,
можа зацеплілі новы пажар?
Сэрца заныла балюча і востра
і скалыхнуўся, як полымя, жах.

Бегма пабегла да новай аборы
(босыя ногі,
халодная гразь).
Варта не спіць…
Вартавыя гавораць…

Значыць,
надзейна пільнуюць калгас.
Нервы напятыя стынуць паволі,
цяжка спадае на плечы каса…
Вецер імчыцца у чыстае поле
І не вяртаецца болей назад.

Сонны спакой ахінае крыламі,
хутка прачнецца клапотлівы дзень,
раннія зоры ўстаюць над палямі,
дзеўчына ціха дахаты ідзе.

… Гэтак асеннімі часта начамі
будзіць трывога на варту ісці —
кожную дробязь сваімі вачамі
трэба дагледзець у гэтым жыцці.