Старонка:Мужнасць (1938).pdf/96

ВЯСЁЛЫЯ ПЕСНІ

I

Ад першай нашай стрэчы
і па астатні дзень
мы ходзім кожны вечар
на мора паглядзець.

У гэты час —
пад поўнач,
з усіх канцоў зямлі,
нагружаныя поўна,
прыходзяць караблі.

Абвеяныя ветрам,
абмытыя вадой,
матросы ў шэрых гетрах
спяшаюць за табой.

Як гонар свой,
нясу я
тады тваю руку.
Падумаеш —
красуня,
хусцінка на баку!