Парвалася запатаструньне дня…
|
Парвалася залатаструньне дня;
ў вячэрняй мгле загаласіла
халодная, нямая цішыня
і зоры задрыжалі ў цьмянай сіні.
Жыцьцё такая песьня — было-няма;
жыцьцё такая песьня — сон дзівосны,
і хочацца усе, абняць:
Вясну і восень........
А песьня будзе дасьпявана,
як дасьпявана не адна, —
імклівіць мора хвалямі
і быццам лёсам,
на некаторых ракавіны дна
на берагі выносіць.
1926 г.
|
|
Бы хмель асалоды,
бы зелень галін,
на дні, што надыйдуць
вянок завілі.
Вянок завілі
і на хвалях рачных
варажылі
ў купальскай начы.
і хвалі вянок
панясьлі,
панясьлі.......
..............
|
