Павольна, а то і са сьвістам,
загудзіць верхалінамі вецер;
непакорлівы вецер, сьцюдзёны
з узгор‘яў заходняй Дзьвіны.
… Пад нагамі Буланага сьнег хрушчыць — заліваецца,
шэры, стоптаны сьнег.
Дарога санная…
Дарога нудная…
Дарога доўгая…
Спакойныя, вечна, вазёры скаваныя сінім лёдам,
зацярушаны сьнегам імглістым. Вербалозьзе,
бярозкі сагнуўшыся, зьледзянелыя моўчкі хістаюцца.
няпрыветна.
Пуста.
Звычайна.
Прасторы бязмежныя сьнег сьпеленаў, дзе-ні-дзе
Сьцяной цёмнаю лес стары,
Задуменна — сумна пакажыцца.
Калыбаю чорнаю хмары ляглі
на грудзі зямлі асьнежанай,
Няпрыхільна…
Цягуча…
Туманна…
— Яшчэ вярста!
— Яшчэ адна
і за мяжою:
жудасна…
Цікава…
Крыўдна…
II.
Мястэчка —
панурае, старое, клапатлівае.
Драўляныя, чуць згорбленыя хаты
як-бы ўрасьлі ў бель-сьнежную зямлю,
