Занімай, Беларусь маладая мая, свой пачэсны пасад між славянамі! (У гэты момэнт хор за сцэнай выконывае гімн:
|
„О, Божа Спасе наш… |
ЗАСЛОНА.
Акт I.
Летняя месячная ноч у лесе. Глуха шумяць ёлкі і бярозы. Паміж дрэў мохам і гальлём услан узгорак-курган. З усей мясьціны веець бязлюдзьдзем, чарамі і жудой.
ЗЬЯВА I.
Русалкі і князь Усяслаў. (Хвіліну сцэна пустая і чутна, як з трох бакоў раздаецца па лесу глухое „агу“, „агу“, „агу“, а потым прыбліжаючыся шалёны хохат „ха, ха, ха“. З хохатам і візгам зьбягаюцца к кургану тры русалкі, якія бяруцца за рукі і круцяцца наўкол кургана.
Русалкі ўсе: (разам пяюць) Гута-та, гуля-ля, гута-та… Ад сучка да сучка, ад куста да куста (разьбягаюцца у розныя бакі к кустам і узноў варочаюцца к кургану і ўсе разам) ха, ха, ха, вось яно, вось яно, вось русалак жыцьцё, ёлкі, сосны, дубы вось і царства усё… Гуля-ля, гута-та, гуля-ля. Гуля-ля, гута-та… (пластычна круцяцца і як-бы плаваюць).
1-ая русалка. Вось яно, вось яно, вось русалак жыцьцё. Жывём самі сабой, як хто хочаць з нас жыць. Ніхто есьць ні дае, ні дае ніхто піць; днём ляжым, днём маўчым; як ня жывы зусім, а як ночка прыдзець, мы жывем і пяем… (падымаець рукі і плаўна танцуе).
2-ая русалка. Так лятаем увесь час ад куста да куста і пяем і крычым: „гуля-ля, гута-та“ (круціцца і перабягае ад аднаго дрэва к другому).
