Я. Коласа добрага апісальніка, і нездарма кажа поэта:
Малюнкі родныя і зьявы! |
Асаблівую магутнасьць апісаньня ўжо М. Гарэцкі заўважыў у адносінах да першага разьдзелу „Лясьнікова пасада“. Але здаецца, што ў гэтым сэнсе асабліва трэба падкрэсьліць XXV разьдзел поэмы: — „Летнім часам“, дзе з надзвычайнаю натхненнасьцю і маляўнічасьцю апісаны розныя прыгоды і зьявы лета: раніца, поўдзень і вечар, усход і заход сонца, навальніца і летні дождж… Лета — найлепшая пара году, і робіць асаблівае ўражаньне на чулую душу поэты-мастака.
І колькі ў ім яшчэ прывету, |
І беларуская зіма апісана ў поэме з мастацкасьцю.
Ёсьць хараство і ў гэтых зімах, |
Магутнае па сіле натхненьня і вобразнасьці апісаньне марозу даецца ў XIX разьдзеле (162—167 стар.).
Знаходзіць для сябе „водгульле ў душы поэты“ і „зварот пары — зьніканьне лета“, і прыход вясны. Памастацку апісана ў XXI разьдзеле поэмы і зімовая адлега, калі ў барацьбе стыхій нараджаюцца „таемныя гукі“, а ў разьдзеле XXII і самая вясна…