І токар Васіль меў па горла
Тых ласк, дабрадзейств фабрыканта:
Наеўся сьлёз, крыўды і гора
І выляцеў з фабрыкі кантам.
Так, пан для працоўных навекі
Ёсьць клясавы вораг заўзяты.
Мы маем ад панскай апекі
Зьдзек, вызыск, нагайку і краты.
Васіль беспрацоўны, бязрукі
Быў голадам выкінут борзда
З сям‘ёю на вуліцы брукі,
Цяпер пераносіць лёс жорсткі.
Васіль стаў шукаць шлях-пуціну,
Да волі, машыны і хлеба
Ня ў тым, каб згінаць ніжай сьпіну
І ждаць зьмілаваньня ад неба,
Ён рынуўся ўвесь у змаганьне
Прыгнечаных масаў мільённых,
Хоць можа і сьмерць там дастане
Ды згіне рабочым чырвоным,
Ну што-ж хай жыцьцё пажыраюць
Кайданы ім дасьць у прыдачу.
Да часу яны вычвараюць,
А хутка лад іхні скумячуць.
Васіль нясе ў час дэмонстрацый
Скрываўлены сьцяг вызваленьня,
І сам ён ёсьць заклікам працы
На бой з капітала гныбленьнем.
|}
