Старонка:На ростані (1924).pdf/25

Салодка паверыць
У разложысты шум над табой.
І, сьцітаным, мерыць
Пуціну павольнай ступой,

І слухаць бязмоўна
Чароўнасьць трывожнай душой,
Грудзямі да поўна
Ўдыхаці стыхіі спакой.

|}

∗
∗          ∗

Нібы вялізны, чорны птах,
Заслала хмара зорны шлях.
Ды не пасьвежала прырода,
Ня пала ў полі прахалода.

У паветры мляўка пасьля сьпёкі,
І душна, і трывожна ноч…
Вось, хтосьць магутны ўзьняў павекі —
І сьвет мільгнуў агніста з воч.

Ўрачыста грозным, гулкім сьмехам
Загрукатаў пярун ў адказ,
І загукала згодна рэха,
Грымотны зразумеўшы сказ…

І змоўкла, ўсё, на час зьнямела,
Прыціхла ноч і жджэ нясьмела…
Ша! хтосьць застукацеў аб дах,
Нібы ў бясьсільлі чорны птах!

ВЕЧАРАМ.

Вось і паў ужо змрок,
Ды заціх дзенны рух,