Гэта старонка не была вычытаная
Ў паветры мятульжыцца
Убор вясны раскошны,
Кружляючы лажыцца
Бясшумны ліст апошні.
Рабіна ўжо чырвона,
Ня чуць птушых сьпяваньняў;
І ў мяккіх, шэрых тонах
Настрой ціхі кананьня.
І на кустох, на руні,
На йржані павуценьні:
І за гумном, за пуняй
Дрыжаць даўжэй суцені.
І сонца слаба ўсьмешка,
Як мара небарача,
Бо восень, бач, на ўзьмежку,
Бо восень плача, плача…
|}
Чырванее заход ад марозу, |
