дам з Пецербурга, 15 верасня, ён падаў на імя дырэктара інстытута прашэнне:
«Честь имею просить покорно Ваше Превосходительство о высылке мне диплома на имя моего отца Люциана Егоровича Неслуховского в губернский город Минск, по Юрьевской улице в доме Лапицкого».
Дыплом быў гатовы 30 верасня 1877 года. 12 кастрычніка таго ж года канцылярыя інстытута пры адносіне № 424 адаслала яго ў мінскую паліцэйскую ўправу.
Адначасова канцылярыя інстытута адносінай за № 425 паведамляла аб высылцы дыплома Івана Неслухоўскага.
Адносіна і дыплом былі атрыманы мінскай гарадской паліцэйскай управай 17 кастрычніка, а 19 кастрычніка дыплом быў ужо перададзены бацьку Івана Неслухоўскага — Люцыяну Юр’евічу. На адвароце адносіны значыцца: «1877 года Октября 19 дня присланный при сем диплом за № 2236 получил Неслуховский (бацька).
Вручил: Помощник полицмейстера».
10 снежня 1877 года Мінская паліцэйская ўправа распіску Люцыяна Юр’евіча адаслала ў канцылярыю Тэхналагічнага інстытута.
У справах Тэхналагічнага інстытута захаваўся і чарнавік дыплома, які выдаваўся скончыўшым інстытут.
Да чарнавіка прыкладзены ліст паперы з распіскамі ў атрыманні дыплома. На гэтым лісце, замест распіскі Неслухоўскага, напісана: «Инженер-Технологу Ивану Люциановичу Неслуховскому от 30 сентября 1877 № 2236. Отослано при отношении Канцелярии Института в Минское городское полицейское управление от 12 октября 1877 г. № 424».
Па-беларуску Іван Неслухоўскі пачаў пісаць вершы ў канцы 80-х гадоў, калі ў газеце «Минский Листок», побач з вершамі Янкі Лучыны на рускай мове, сталі з’яўляцца і беларускія вершы за тым жа подпісам. Частка гэтых беларускіх вершаў Янкі Лучыны потым увайшла ў зборнічак «Вязанка», а некаторыя з іх так і асталіся не перадрукаванымі, а таму і невядомымі для шырокіх кругоў чытачоў. Ніжэй мы перадрукоўваем тры вершы Янкі Лучыны, два беларускія і адзін рускі. Першы з іх, «Вясновай парой», перадрукаваны і ў «Вязанцы», але са значнымі скажэннямі ці цэнзурнага ці рэдакцыйнага парадку. Усе тры вершы перадрукоўваюцца з газеты «Минский Листок».
