Гэта старонка не была вычытаная
зараз-жа ўзяўся за абыход палат. Фэльчар хадзіў ля яго, ступаючы мякка, як кот, і мякка адказваў на пытаньні… І фэльчар, і русалка, і сядзелкі рабілі выгляд, што нічога ня здарылася і што ўсё было добра. І сам доктар як мага стараўся здавацца спакойным. Ён загадваў, злаваў, жартаваў з хворымі, а ў мазгох ў яго варушылася:
— Недарэчна, недарэчна, недарэчна…
