Старонка:Няскончаная драма (1921).pdf/10

Гэта старонка не была вычытаная

СТАРАЖЫХА. За гэтакую работу скрыўдзіць не павінны.

СТОРАЖ. Э, чорт іх ведае!.. Жулікі, здаецца, якіесь… Вось цяпер мне казаў на іхнім падворку Валент, стораж, што за старую кватэру не заплацілі, жыдоўцы ў крамцы, набраўшы на павер, не заплацілі, крамніца цяпер праклінае на чым сьвет стаіць!.. Эт! ёсьць-жа і людзі, пажалься Божа!.. (вытрахае з люлькі на падлогу попял).

СТАРАЖЫХА. Ты што? здурэў? ці што!? Я тут чышчу хату ажно са скуры лезу, а ён гадзіць на падлогу сваей махоркай!

СТОРАЖ. Э, для іх і так добра будзе!

Зьява 2.

ТЫЕ-Ж і КОСТУСЬ.

Уваходзіць Костусь з гітарай пад пахай і невялічкім клумкам.

КОСТУСЬ (да Стоража). Ну, што? ужо ўсё?

СТОРАЖ. Яшчэ, панок, толькі адзін куфар застаўся… Вось зараз прынясу… (выходзіць).

Зьява 3.

ТЫЕ-Ж бяз СТОРАЖА.

КОСТУСЬ (да Старажыхі). А ў вас, цётка, скора ўсё будзе гатова?

СТАРАЖЫХА. Вокны ўжо памыла. Вось зараз толькі памыю падлогу — і канец.

КОСТУСЬ. Падлогу ня трэба, не пасьцееце. Ужо яны мабыць скора прыдуць. Сягоньня страшэнны мароз. Ад мокрай падлогі вільгасьць толькі разыходзіцца… А ў печы ўжо напалілі?

СТАРАЖЫХА. А як-жаж, панок, напаліла