Даўгая, марудная, але і надзвычайна цікавая дарога.
Мы плылі ўніз па Арасе на лёгкіх, спрытдых «пірогах», і яшчэ раз я слухаў шопат чарота, і яшчэ раз любаваўся экзотычным хараством гэтае цудоўнае рэчкі.
Мы недалужна курчыліся пад заліўным дажджом, трасучыся па брудных рабраватых палескіх грэблях і пасылаючы жудасныя пралёны ўсім і ўсяму, што толькі трапляла на памяць.
Мы чыстай месячнай ноччу пераяжджалі праз глухія лясы, і нас злавесным натоўпам абкружалі фантастычныя дзівы начнога Палесься.
Мы пераяжджалі праз цэлыя вадзяныя прасторы, і нашы коні звонка плёскалі па вадзе, намацваючы пад ёй рэшткі паламанае грэблі.
Мы заяжджалі ў сталіцу палескага царства, у надзвычайна прыгожы, раскінуты па крутых высокіх горах, Мазыр, мы любаваліся магутнай веліччу Прыпяці — беларускае Амазонкі.
І на працягу ўсёй гэтай маруднай дарогі мы ўспаміналі Новую Зямлю, успаміналі той
