Старонка:Паэмы (Чарот, 1928).pdf/16

Гэта старонка не была вычытаная

3

І пылае мур струхнелы,
Іскры скачуць па страсе.
Раптам вецер, вецер сьмелы,
Крыж чырвоны нам нясе.

— Адным крыжам будзе болей, —
Шэпча змучаны народ…
На крыжы чытаюць „Воля“.
— Братцы! Гляньце на Усход!

То-ж агонь, агонь збавеньня
Нам нясе Чырвоны Крыж.
— Братцы, песьню вызваленьня!
Люд гаротны, што маўчыш?

Паняслася песьня волі
Між лясоў густых, балот…
І аб лепшай вольнай долі
Стаў ля рэчкі пець чарот.