——— 49 ———
АЛЬЖБЕТА.
Хоць капуста зарасла лебядою,
Не пайду яе палоць за табою.
Прападзі ты і з капустай сваей,
Ня сушы ты маладосьці маей!
СЬЦЯПАН.
О, Лявоніха, ты жонка мая,
Дый нямытую сарочку дала;
Некачаную, нямытую,
Толькі шоўкам абашытую.
АГАТА.
А, мой татка, дзевярусенька,
Вядзі мяне памалюсеньку;
Не вядзі мяне па пожынцы,
Вядзі мяне па дарожанцы;
На пожанцы мае ножкі ня йдуць,
Па дарожанцы — дык самі бягуць.
АДОЛЬФ.
Як я бегаў, дык і бегаў,
Абы мілую праведаў;
Як каціўся, дык каціўся,
Абы к мілай прыхіліўся;
Як і скок, так і скок,
Абы к міленькай пад бок!
ПАЎЛІНКА.
А калі-ж я у матулькі жыла,
Як вішанька у садочку цьвіла;
Дасталася злому духу — мужыку, —
Ссўшыш мяне, як ліпінку у духу.
АДОЛЬФ.
Ты бярозачка, бярозка мая,
Ты бярозка не цярэбленая;
Тваё лісьце не сярэранае,
Нашы дзеўкі не паседлівыя.
